Ένας από τους κορυφαίους παιδοχειρουργούς μας μιλάει για τη σταδιοδρομία, τα κίνητρα και τη ζωή του. Πρόκειται για έναν λαμπρό, υπερδραστήριο επιστήμονα που έχει καταφέρει να διακριθεί στον τομέα του και να χαράξει την δική του αξιοσημείωτη πορεία στην Ιατρική μετά από σημαντικές σπουδές σε Ελλάδα και εξωτερικό αλλά και πλούσιο ερευνητικό έργο. Ο λόγος για τον παιδοχειρουργό, κύριο Μάριο Μαραγκάκη. Ιδιαίτερα ευαίσθητος, προσπαθεί παρά το απαιτητικό πρόγραμμα που επιτάσσει η δουλειά του, να συνεισφέρει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στο κοινωνικό σύνολο, βοηθώντας παιδιά και γονείς που το έχουν ανάγκη. Το ενδιαφέρον του άλλωστε και η ενασχόληση του με τα κοινά, απέδειξαν πως αποτελεί έναν δυναμικό παράγοντα της χώρας που σίγουρα θα μας απασχολήσει εξίσου στο μέλλον με την συμβολή και την προσωπικότητα του.
Ακολουθεί η συνέντευξη που μας παραχώρησε:
Γιατρέ, ξεκινώντας τη συνέντευξη μας και αφού σας ευχαριστήσουμε θερμά, θα ήθελα να σας ζητήσω να μας δώσετε μια εικόνα του ποιος είναι ο Μάριος Μαραγκάκης. Μιας και εγώ σας γνωρίζω, αλλά το κοινό μας μπορεί να μην ξέρει ότι είστε τόσο δραστήριος σε πολλούς και διαφορετικούς τομείς, προτείνω να μας δώσετε μια σύντομη εικόνα σας.
Είμαι γιατρός και αυτό είναι το οποίο μας χαρακτηρίζει, αυτό στο οποίο πιστεύω απόλυτα. Η ιατρική έχει μια μεγάλη σημειολογία. Ποια είναι αυτή; Είναι μια επιστήμη που σχετίζεται με τον άνθρωπο. Για να μπορέσεις να χτίσεις πάνω σε αυτή την επιστήμη πρέπει να μπορέσεις να δημιουργήσεις μια επαφή με τον άνθρωπο. Ειδικά εγώ που είμαι παιδοχειρουργός, αν δεν έχω αυτή την επαφή με τον μικρό μου ασθενή δηλαδήτο παιδί, θα δυσκολευτώ πολύ να κάνω τη διάγνωση. Άρα αυτό που με χαρακτηρίζει είναι η κατανόηση και η γνώση της σημασίας του τι εστί άνθρωπος, αλλά και η επαφή μαζί του. Αυτό συνδέεται και με μια άλλη μου αδυναμία- πάρεργο αν θέλετε να το ονομάσετε, την πολιτική. Με την έννοια ότι και στη πολιτική, ιδεατά ο άνθρωπος θα πρέπει να είναι το κριτήριο των πολιτικών σου σκέψεων. Πρέπει επίσης να εστιάζει κανείς στις ανάγκες και στην εκπλήρωση των επιθυμιών του ατόμου στην κοινωνία.
Αφού αναφερθήκατε αρχικά στην Ιατρική θα ήθελα να σας θέσω το ερώτημα για το πως προέκυψε η ενασχόληση μαζί της. Υπήρχαν επιρροές, κάποιο είδωλο ίσως ή αποτελούσε μια οικογενειακή «παράδοση» ο τομέας της Υγείας;
Ο πατέρας μου ήταν γιατρός. Το ιατρείο του ήταν στο σπίτι μας και ουσιαστικά μεγάλωσα έχοντας αυτές τις εικόνες χαραγμένες στο μυαλό μου. Ενώ πολλά παιδιά θεωρούν ότι η ιατρική «κλέβει» τους γονείς τους από την καθημερινότητα τους λόγω των εξαντλητικών ωραρίων που απαιτούνται, εγώ δεν το ένιωσα ποτέ. Ουδέποτε μου στέρησε την επαφή με τους γονείς μου. Θα σας πω χαρακτηριστικά ένα σκηνικό που έλαβε χώρα όταν ήμουν 12 ετών: Είχε πάει ο πατέρας μου στο νοσοκομείο και ήταν ιδιαίτερα στεναχωρημένος γιατί οι γονείς ενός μικρού παιδιού είχαν αποκρύψει το ιστορικό της υγείας του, κάτι που τον δυσκόλεψε στην διάγνωση και επίλυση του ιατρικού του προβλήματος. Τότε λοιπόν με συμβούλευσε να μην ασχοληθώ ποτέ με την ιατρική γιατί όπως είπε ο κόσμος μερικές φορές σε φέρνει σε πολύ δύσκολη θέση. Σε αυτό το σημείο, παρ’ όλο που ήμουν αρκετά μικρός στην ηλικία, είπα στον πατέρα μου ότι δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να έρχεσαι κοντά στον κόσμο και να προσπαθείς να γνωρίσεις τις ιδιαιτερότητες και τα προβλήματα του, κάτι που πραγματοποιείται μέσα από το επάγγελμα του ιατρού. Ήθελα διαρκώς να μαθαίνω νέα πράγματα και να αναζητώ λύσεις. Ήταν η ανάγκη για ανανέωση που με οδήγησε να ακολουθήσω το συγκεκριμένο επάγγελμα.
Αναπολώντας το παρελθόν αλλά και την πορεία σας μέχρι στιγμής ποια σημεία θα θέτατε ως σταθμούς στη ζωή σας που σας έχουν καθορίσει όλο αυτό το διάστημα σε καριέρα- σπουδές- οικογένεια;
Σίγουρα ότι μπήκα στην ιατρική σχολή στην Αθήνα, το οποίο ήταν ένα όνειρο της παιδικής μου ηλικίας. Επίσης το γεγονός ότι επέλεξα τη Γερμανία για την μετεκπαίδευση μου. Ήταν αρκετά απαιτητική η ζωή εκεί καθώς για έναν χρόνο δεν πληρωνόμουν ενώ παράλληλα δεν μπορούσε να σου στείλει κάποιος από την οικογένεια σου χρήματα. Πιέστηκα αρκετά για να τα καταφέρω, καθώς οι συνθήκες ζωής μου ήταν αρκετά περιορισμένες σε αυτή τη χώρα. Κατάφερα όμως μέσα από την παρουσία μου να επιλεγώ ως ο μοναδικός βοηθός του καθηγητή μου, ο οποίος τότε έστηνε από την αρχή ένα νέο πανεπιστήμιο στον κλάδο της Παιδοχειρουργικής και τον βοηθούσα. Τα όσα σας προανέφερα ήταν πολύ ουσιαστικά. Δεν θα ξεχάσω ωστόσο δύο ακόμα στιγμές από τότε. Ο καθηγητής μου ο G.H. Willtal, μου λέει κάποια στιγμή «πάμε στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου του Erlangen μαζί» εγώ απόρησα και τον ακολούθησα και ήταν μια συγκινητική στιγμή καθώς όλο το πανεπιστήμιο μας χειροκροτούσε. Επελέγη τότε καθηγητής σε ένα άλλο μεγάλο πανεπιστήμιο, αυτό του Muenster της Γερμανίας και ήθελε εκείνη την ώρα να μοιραστεί μαζί μου, με αυτό τον τρόπο την επιτυχία του. Η δεύτερη στιγμή που έχει χαραχτεί στο μυαλό μου είναι ότι ήμουν στο πανεπιστήμιο του Χονγκ- Κονγκ και ο καθηγητής της παιδοχειρουργικής εταιρείας εκεί, μου απηύθυνε τον λόγο και μου είπε ότι ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος που βρισκόμουν εκεί και ότι περίμενε με ανυπομονησία να ακούσει τα όσα είχα προετοιμάσει. Για ένα νέο άνθρωπο ηλικίας 28 ετών όλα αυτά ήταν ουσιαστικά και καθοριστικά για τη συνέχεια της πορείας του. Βέβαια, το σημαντικότερο όλων όσον αφορά στην προσωπική μου ζωή ήταν όταν ήρθε η γέννηση της κόρης μου, την οποία υπεραγαπώ.
Έχετε αναπτύξει παράλληλα πλούσιο κοινωνικό έργο. Διαβάζοντας το βιογραφικό σας ξεχωρίζει η συμμετοχή σας στην ανθρωπιστική αποστολή για τα παιδιά του πολέμου στα Σκόπια. Θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας ποιο είναι το κίνητρό σας, ενώ έχετε τέτοιες θέσεις ευθύνης, να βρίσκετε το χρόνο να ασχολείστε και με κοινωνικές δράσεις;
Είναι η υποχρέωση μας θεωρώ. Δεν μπορούμε να ζούμε σε κενό συναισθημάτων. Ένα κομμάτι της ζωής μας είναι και αυτό που αφορά την επιβίωση ή όσα προσφέρει κάποιος ως άτομο στην οικογένεια του κλπ. Όμως ένα εξίσου σημαντικό μέρος είναι το τι εισφέρει κάποιος στον κόσμο γύρω του. Δεν είμαστε μόνοι μας. Άρα όπου υπάρχουν προβλήματα και είσαι γνώστης αυτών πρέπει ανά πάσα στιγμή να εισφέρεις, διαφορετικά είσαι μισός. Έχεις την υποχρέωση, θα μπορούσα να πω- τις γνώσεις που απέκτησες στην ιατρική, να τις διοχετεύσεις για καλό σκοπό, όπου μπορείς και όποτε μπορείς.
Αξίζει σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε ότι έχετε λάβει και εύφημο μνεία από τον Ελληνικό Ιατρικό Σύλλογο. Πως νιώσατε για την αναγνώριση της προσφοράς και της προσπάθειας σας;
Ιδιαίτερα ευχάριστα για την αναγνώριση που επέφεραν οι δράσεις μου. Ωστόσο δυστυχώς προέρχονταν από πολύ δύσκολες συγκυρίες καθώς από τους μεγάλους σεισμούς δημιουργήθηκαν αυτές οι ανάγκες που είχε ο κόσμος. Δεν ήταν απλά για να ράψεις για παράδειγμα ένα τραύμα σε κάποιον ασθενή αλλά ήταν η εσωτερική ανάγκη που πήγαζε για να νιώσει ότι κάποιος είναι δίπλα του για να συμπαρασταθεί και να βοηθήσει. Μπορεί τώρα η εθελοντική δράση (μέσω Μ.Κ.Ο κλπ) να είναι διαδομένη όμως το 1995-6 δεν υπήρχαν όλα αυτά που βιώνουμε τώρα. Ήταν πολύ αποτελεσματική η δράση που οργάνωσε τότε ο Ιατρικός Σύλλογος και εμείς ως γιατροί ανταποκριθήκαμε στα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι σεισμόπληκτες περιοχές.
Είστε ιδιαίτερα πολυπράγμων κύριε Μαραγκάκη, αφού την περίοδο από τον Ιανουάριο του 2007 μέχρι τον Δεκέμβριο του 2008 κατείχατε την θέση του αντιδημάρχου του Δήμου Αμαρουσίου. Πώς αποφασίσατε να ασχοληθείτε και με τον χώρο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης;
Κάθεσαι στην τηλεόραση και ακούς τους πολιτικούς διαρκώς να μαλώνουν μεταξύ τους. Αν επενδύσεις να βλέπεις τις ειδήσεις μία με μιάμιση ώρα την ημέρα καταλαβαίνεις ότι δεν μπορούν όλα αυτά να είναι αλήθεια. Άρα κάνεις κριτική. Πιστεύω ότι η κριτική από την ασφάλεια του καναπέ σου δεν μπορεί να είναι σοβαρή. Αφού έκανα λοιπόν και εγώ κριτική είπα μέσα μου ότι «δεν μπορείς να είσαι θεατής, Μάριε». Από τη στιγμή που θεωρείς ότι έχεις δίκαιο πρέπει να πάρεις θέσεις. Το γεγονός ότι κατέβηκα στις εκλογές και επιλέχτηκα από τους δημότες, είναι το αποτέλεσμα της νοοτροπίας μου που θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε δραστήριοι και να υπερασπιζόμαστε τις θέσεις- αρχές μας. Θέσεις για το πως επιλύονται τα προβλήματα, πως να βελτιώνεις τη ζωή των ανθρώπων, πως να επιλύεις σύνθετα ζητήματα. Πιστεύω τη συγκεκριμένη τετραετία, (δύο χρόνια πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου και δύο χρόνια αντιδήμαρχος πολεοδομίας) με χαρακτήριζε η διαφάνεια και η δικαιοσύνη στις κινήσεις μου.
Ποιο είναι λοιπόν το όραμα σας για τη πολιτική; Δεδομένου φυσικά και των δύσκολων εποχών που διανύουμε εξαιτίας και της οικονομικής κρίσεως.
Είναι βασικό, να αποκαταστήσουμε την αλήθεια. Πρέπει κάπου να εκπαιδευτούμε εμείς που ψηφίζουμε και αποφασίζουμε το μέλλον της χώρας μας για να επιλέξουμε τα κατάλληλα πρόσωπα που θα μας εκπροσωπήσουν. Αυτοί που ζητούν τη ψήφο μας, πρέπει να μας πουν επιτέλους την αλήθεια. Ο πολιτικός δεν πρέπει να λέει ένα ψέμα που πρέπει να ακούσουν οι πολίτες. Είδαμε που φτάσαμε με τα τόσα, αλλεπάλληλα ψεύδη. Χρειάζεται σοβαρότητα και ευθύνη. Κάτι που πρέπει να κερδίσουμε και προέρχεται από την αρχαιότητα, και δεν είναι άλλο από τη βαθιά εκπαίδευση του πολίτη αλλά και τη βαθιά γνώση αυτού που πολιτεύεται. Αυτά μας δίδαξαν οι πρόγονοι μας.
Ευχόμαστε από πλευράς μας να είστε πάντα ανήσυχος, με πολλούς νέους στόχους και δραστηριότητες. Ανανεώνουμε τη συνάντηση μας για την επόμενη φορά με περισσότερα νέα και ενδιαφέρουσες εξελίξεις. Είμαστε σίγουροι πως δεν θα είναι μια καθόλου βαρετή συνέντευξη.
* Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο...